Archiwum Kroniki Miesiąca

Listopad 1499

Dni są coraz krótsze, a noce dłuższe. Wszystko dookoła obsypują złoto czerwone liście, tańczące na delikatnym wietrze. Nastrój staje się prawdziwie romantyczny. Meteorolodzy z Meros przepowiedzieli piękną jesień.

W Rantharze trwają obchody hucznego święta plonów, które rozpoczęły się w połowie października! Festiwal otworzyła huczna defilada, z udziałem najwyższych głów Xaresyi. Każdy tydzień poświęcony jest innej tematyce i tak na początku świętowanie zaczęto od grzybów, potem nadszedł czas na owoce i warzywa, teraz trwa tydzień różnych wyrobów i konfitur, a wszystko zakończy się zaś na piwie i winie.

W Velaru robi się coraz niespokojniej. Pola przed Asantheą zaświeciły złotem od zbroi i płaszczy rycerzy armii cesarskiej, która lada dzień ma wyruszyć na południe kraju. Czeka ich długa podróż, a zima tuż tuż. Sama Cesarzowa podobno przechodzi teraz trudny okres. Według plotek zamknęła się w swojej komnacie i nie wychodzi z niej już od kilku dni. Ponadto słychać dobiegający stamtąd dźwięk tłuczonego szkła. Powody tego stanu nie są nikomu poznane.

Mroczne istoty, które nawiedziły daleką północ Nordkapp, sieją coraz większy zamęt. Potajemnie dostali się do największej biblioteki na północy i wykradli tajne, pilnie strzeżone księgi których treść zna tylko kilku mnichów. Plotki głoszą, że owe tomy zawierają zakazane zaklęcia. Pytanie tylko po co im one potrzebne?

Do Krainy Krańca natomiast przybywa coraz więcej badaczy w celu odszyfrowania tajemniczej pieśni. Dotychczas przetłumaczono tylko jeden fragment. Oprócz tego w stolicy sielskiej Lanthavii, trwa międzynarodowy konkurs tańca. Wielki finał już za tydzień!

Grudzień 1499

Zima zaczęła powoli opanowywać północne kraje Eleseyi. W całym Nordkapp bez ustanku pada śnieg, drogi stają się nieprzejezdne. Wędrowcy z Nizin pilnie poszukują nowego schronienia, bojąc się przed śmiertelnym mrozem. Z niecierpliwością czekają na odpowiedź króla Sorensena. Ten jednak ostatnimi dniami zajęty jest innymi problemami, odkryto bowiem, że stwory, które wykradły księgi zaklęć zamierzają wybudzić ze snu starożytną Królową Ciem.

W Yvelii rozpoczęły się gorączkowe przygotowania do Festiwalu Zimowej Gwiazdy. Na Kryształowym Placu w dzień i noc przewijają się dziesiątki robotników. W jego centrum ustawiono już, jak co roku wielkie świerkowe drzewo, które Wybrańcy Świtu czarami przyozdobili magicznymi światełkami, na jego czubek zaś założono wielką gwiazdę wykonaną ze szczerego srebra, symbolizującą patronkę Elfów Lauriel.

W Velaru Złota Armia zbliża się coraz bardziej do granic Królestwa Dziewięciu Koron. Jest już pewne, że nadchodząca zima ich nie powstrzyma. Pozostał jej jednak najtrudniejszy odcinek drogi do przebycia - pustynia Mraya. O dziwo z udziału w wyprawie zrezygnowała cesarzowa Selena dowództwo przekazawszy Generałowi Stoneherge. Ostatnimi dniami jest jeszcze bardziej wściekła niż zazwyczaj. Według plotek z Karmazynowego Pałacu w jej oczach pojawił się niegasnący smutek.

W ruinach na terenie Antenoru odkryto kamienie pokryte tajemniczymi symbolami. Badacze doszukują się związku pomiędzy nimi, a tymi znalezionymi na Wyspie Mgieł. Profesor Gunber ogłosił, że są już blisko poznania prawdy.

Niepokój mieszkańców Quaru narasta z każdym dniem, ponieważ samobójcza epidemia rozprzestrzenia się coraz szybciej. Mają nadzieję, że bracia z nad powierzchni udzielą im pomocy.

Burmistrz Snowerlandu zaprasza wszystkich mieszkańców Nordkapp jak i innych krain do udziału w Trzydziestych Zawodach Śnieżnych Wojen! Zwycięzca otrzyma konia najlepszej rasy, a także tysiąc Esmervingów!

Styczeń 1500

We wszystkich krainach Eleseyi zapanowała świąteczna atmosfera, bowiem zima to czas, w którym obchodzone jest wiele świąt w rożnych kulturach. Powitano też nowy rok. Niebo w Velaru pokryło się tysiącem lampionów, w Nordkapp urządzono wielkie pochody ze świecami, w Xaresyi puszczano w niebo kolorowe światła, które powstały w wyniku połączenia specjalnych proszków przyrządzonych przez naukowców i magii, zaś w Krainie Krańca i Quarze całą noc śpiewano piękne pieśni. Jednak szczęście ogarnęło tylko zwykłych mieszkańców, bowiem władcy mieli w tym czasie sporo problemów na głowie...

Powitanie nowego roku dla Elfów odbyło się w smutnej atmosferze. Festiwal Zimowej Gwiazdy pierwszy raz w historii nie zakończył się obdarzeniem nowych Wybrańców Świtu. Podczas ceremonii zesłania mocy, mimo potężnej ochrony, Kryształowy Plac został napadnięty przez Wiedźmy wspomagane siłami Saranów. Pojawili się znikąd w obłokach ciemności, siejąc zamęt i niewyobrażalny chaos. Zginęło wiele osób, lecz zadanie śmierci, jak się później okazało nie było ich jedynym celem. Królowa Sirane podczas napadu była w trakcie inkantacji zaklęcia i nie mogła go przerwać. Pozostała zgromadzona rodzina królewska i gwardia starały się ją bronić, lecz zaatakowani zostali przez samą Wielką Czarownicę Yelenę, która z pomocą sióstr przebiła się przez obronę i porwała Sirane, używając czaru teleportacji. Wszystko działo się tak szybko, że późniejsi świadkowie zapamiętali tylko diaboliczne oczy Seleny i jej koronę z czarnych róż.

Po zniknięciu Królowej Elfów w całej Xaresyi rozpętał się chaos. Jak najszybciej zorganizowano grupy poszukiwawcze, które mają za zadanie odnaleźć Sirane. Po cichu mówi się też o ataku na Khalcazar. Rada Starszych postanowiła, że Królestwo nie może pozostać bez władcy, dlatego na nowego władcę Elfów i Wybrańców Świtu mianowano najstarszą córkę zaginionej, Auriele. Księżniczka nie była zachwycona tą wiadomością, lecz kiedy zrozumiała, że to pomoże odnaleźć jej matkę i pokonać wiedźmy zgodziła się. Datę koronacji wyznaczono na 14 stycznia.

Wielka Armia Velaru zaczęła rozbijać już obóz przed rzeką Seneą, czekając na statki, które mają przetransportować ją na teren królestwa Aleksandry. W stolicy zaś Cesarzowa wygłosiła coroczne orędzie. Zapowiedziała m.in. ulgi podatkowe i korzystniejsze warunki handlu, w co oczywiście zebrany pod pałacem tłum i większość mieszkańców żyjących w odwiecznym kłamstwie uwierzyli. Nieliczni konspiratorzy nie wierzący w żadne jej słowo odkryli, dzięki wiadomościom od szpiegów z pałacu, że władczyni nie może mieć więcej dzieci, a dotąd nie pozostawiła po sobie żadnego potomka. To obudziło w nich nowe nadzieje i zaczęli planować jak odpowiednio wykorzystać cenne

informacje.

W krainie Krańca trwa wielka wędrówka. Pielgrzymi powracają z Liren na swoje rodzinne prowincje po wielkim festiwalu na cześć Luny. W tym roku w wydarzeniu wzięli też udział ambasadorowie Antenoru. Tymczasem w Wilijonie przygotowywany jest kolejny zjazd szlachty mający na celu ustalenie polityki w najbliższym roku. Do końca lutego okręgowe zebrania wyłonią przedstawicieli na ogólnokrajowe zwołanie.

Sytuacja w Nordkapp i Quarze wciąż się komplikuje, lecz tamtejsi obywatele i ich władcy znaleźli czas na huczne zabawy i świętowanie. Balów i hucznych imprez nie widać końca...

Luty 1500

Mimo srogiej zimy panującej w części regionów Eleseyi, atmosfera w krainach robi się coraz gorętsza. Mieszkańcy jednak potrafią odnaleźć szczęście w ciężkich czasach i znajdują czas na okazanie sobie miłości. Tak jest moi drodzy, bowiem luty to miesiąc zakochanych i w Rantharze odbędą się z tej okazji specjalne festiwale! 

Na elfickim tronie w Yvelii zasiadła nowa królowa Auriele, córka zaginionej Sirane. Na ceremonię koronacji przybyli przedstawiciele różnych państw, w tym między innymi pierwszy raz w historii ujrzano oficjalnie Lunarich. Nie zorganizowano jednak żadnych balów dla gości, ponieważ wciąż opłakuje się byłą królową. Większość królewskiej rady podejrzewa, że porwaną przetrzymują w Khalcazarze. Wysłano tam już nawet specjalny oddział, lecz niestety kiedy wszedł do lasu otaczającego zamek Wiedźm, słuch po nim zaginął. 

Na północy Nordkapp odbyła się bitwa z udziałem oddziału Zimowych Wojowników i mrocznych istot. Niestety zakończyła się porażką wojsk królewskich i stwory są już o krok od zrealizowania swojego celu. Ci, którym udało zbiec się z przegranego pola wciąż pozostają pod wpływem szoku i jak narazie nie wiele można się od nich dowiedzieć. 

Flota Azaraja z nieznanych powodów zawróciła od brzegów Xaresyi i skierowała się z powrotem ku archipelagowi. Mali królowie zastanawiają się co też skłoniło ich do takiej decyzji.

Armia Velaru jest już o parę dni od dotarcia do granic Królestwa Dziewięciu Koron. Jednak kraina Aleksandry nie pozostaje bezbronna i wierne jej wojsko stanęło już gotowe do walki na polach przed rzeką oddzielającą królestwo od Velaru. 

Nadchodzą mroczne czasy, czasy pożogi, wojny i śmierci...

Marzec 1500

Wiosna tuż, tuż! Kwiaty na bajecznych łąkach zaczęły rozkwitać, a słońce przygrzewać. Słowiki swoim śpiewem zwiastują ocieplenie klimatu. Biały puch zaś ustępuje powoli miejsca zielonej trawie. 

Nie wszędzie jednak panuje dobry humor. Podwodne królestwo Quaru obeszła smucąca wiadomość z Marinoru, albowiem królewska córka zachorowała na czarną zarazę! Objawy wciąż postępują i sytuacja z każdym dniem jest coraz gorsza. Król wzywa pilnie na dwór wszystkich medyków!

Marzec przyniósł na ziemie Krainy Krańca zapach nadchodzącej wiosny. Na razie tylko nie śmiałe zielone ździebełka wychylają się spod grubej warstwy śniegu, które w lutym zupełnie zerwały kontakt wyspy ze światem. Słońce przygrzewa, a mieszkańcy wiosek i miast z niepokojem patrzą na podnoszące się pod wpływem roztopów poziomy wód. Są też inne powody do niepokoju. Podobno na równinach Antenorii widziano smoka ogromnych rozmiarów, który mówił ludzkim głosem, a w Dordonie osunęła się czapa śnieżna na jednym z najwyższych szczytów. Marzec będzie jednak także obfitował w bardziej radosne wydarzenia. Zbliża się bowiem święto kotylionów, kiedy to w szczególny sposób doceniane są damy. Panowie już szykują prezenty dla swoich wybranek. Tymczasem w Heladorze, gdzie od pewnego czasu przebywa najstarszy pieśniarz Rosko ogłoszone zostały wielkie poszukiwania ucznia, który przejmie schedę po mistrzu.

W Xaresyi dzieją się coraz potworniejsze rzeczy. Tym razem po kraju przeszła wieść o krwawym wymordowaniu prawie wszystkich mieszkańców jednej z wiosek. Mówi się, że stoi za tym jej szaman, który zawarł pakt z diabelskimi siłami. Podobno jednej z nocy, podczas pełni księżyca po wiosce rozszedł się przerażający krzyk i śmiech. Potem usłyszano pierwsze wrzaski, widziano cienie tańczące na ścianach domów i postać ubraną w dziwne szaty z czerwonymi, przerażającymi oczami. Później zaś nastał czas mordu... Tragiczne wydarzenie wzbudziło niepokoje wśród ludu innych wiosek, zaczęły się represje na szamanów. Jednego zdążono już nawet powiesić! 

Nad rzeką Seneą, dzielącą Velaru i Królestwo Dziewięciu Koron rozpoczęła się wielka bitwa! Wojskami Velaru dowodzi Generał Stoneherge, naprzeciw niego zaś stanęła sama królowa Aleksandra. Jak dotąd doszło do jednego starcia pojedynczych oddziałów, z którego nikt nie wyszedł zwycięsko...

W Nordkapp uciekinierzy, którym udało się zbiec z przegranego pola walki odzyskują powoli zdrowie. Dowiedziano się od nich bardzo ważną informację, a mianowicie to, że tajemnicze monstra są wrażliwe na dotyk ludzkiego ciała! Na południu natomiast Wędrowcy z Nizin założyli pierwszą większą osadę i to wbrew woli króla.

Kwiecień 1500

Pogoda we wszystkich krainach zaczyna dopisywać. Eleseya skąpana w blasku słonecznego światła staje się coraz piękniejsza! W Xareseyskich wioskach ludzie na znak zmiany pory roku palą kukły, a Nordowie wrzucają dziewki do rzek.

W Velaru cesarzowa rozwścieczona jest przebiegiem wojny z Aleksandrą. Jej wojska poniosły już dwie klęski na cztery bitwy, które odbyły się do tej pory. Zmuszona, wysłała kolejne oddziały do wsparcia. Dodatkowo spotkała się z kolejnym przejawem buntu. Lord wschodniego wybrzeża, wuj jej zmarłego męża i brat byłej cesarzowej matki - Carasar Traneyski, zdobył się na odwagę, wypędził cesarskich urzędników i ogłosił swoją niezależność. Wzdłuż granicy hrabstwa rozkazał wznieść mur i porozstawiał swoje wojsko. Selena w odwecie skierowała tam oddziały armii, lecz nie mogła wysłać ich wiele, bowiem musiała zostawić część w stolicy na wypadek nieznanego zagrożenia. Jest coraz bardziej zaniepokojona tym, że poddani zaczynają dostrzegać jej fałsz i się sprzeciwiać.

W Nordkapp król Sorensen ponownie wezwał na swój dwór przywódcę Wędrowców z Nizin. Nie ma czasu i środków na wojnę z nimi postanowił, więc zawrzeć sojusz. Na dalekiej północy zaś rozpoczęły się kolejne walki z mrocznymi istotami. Tym razem królewskie wojsko poznało nowe taktyki i ma wielką nadzieję na zwycięstwo. Nie wie jednak, że Królowa Ciem lada dzień wybudzi się z odwiecznego snu...

W Xaresyi, w stolicy małego królestwa Bagdardu zwołano radę przywódców ludzi. Powodem tejże jest ponowne zagrożenie ze strony plemienia Azaraja i napady na miasta zorganizowane przez Nocnych Elfów. Ludzie mają już dość bycia popychadłem innych ras i zamierzają coś temu zaradzić. Do Yvelii zaś sprowadzono pojmaną niedawno wiedźmę, prawdopodobnie jedną z bliskich doradczyń Yeleny. Nie chce wydusić z siebie ani jednego słówka, postanowiono więc wziąć ją na tortury.

Kilka dni temu profesor Gunber zorganizował ekspedycję Badaczy w celu odnalezienia nowych lądów, bowiem doszły do niego plotki, że jakiś statek kupiecki zabłądził podczas sztormu i rozbił się na nieznanym terenie!

Maj 1500

Białe kwiaty drzew obsypują płatkami połacie królestw i stwarzają swoim pięknem wyjątkowy nastrój. Muzyka ptaków zaś koi i dodaje osobliwego uroku. Niestety nie wszyscy doświadczają piękna tej pory roku i sytuacja staje się dla niektórych tragiczna.

W Velaru cesarzowa rozprawiła się z buntownikami na wschodnim wybrzeżu, którzy zostali rozgromieni przez jej armię. Swojego krewnego wraz z rodziną uwięziła w lochach zaś resztę rozkazała zabić, a władzę w tamtym obszarze przekazała bliskiemu doradcy. Gorzej dla niej mają się sprawy na południu, gdzie wciąż trwają zacięte walki. Największy cios jednak dostała w stolicy, albowiem na jaw wyszła plotka o tym, że nie może już zajść w ciążę, a jak dotąd nie pozostawiła po sobie żadnego dziedzica. Wieść rozeszła się bardzo szybko, a wściekła władczyni wymordowała pół dworu.

Wędrowcy z Nizin w Nordkapp mają powody do świętowania, ponieważ król już oficjalnie oddał im kawałek ziemi na południu, ale w zamian musieli złożyć mu przysięgę wierności. Na północy wojska królewskie rozprawiły się z mrocznymi istotami dzięki wsparciu dziesiątego oddziału Zimowych Wojowników. Mogło by się wydawać, że wszystkie sprawy północnego kraju zostały rozwiązane pomyślnie, jednak tak nie jest. Nikt jeszcze nie wie, że w niedostępnym, lodowym gaju ogrodzonym z każdej strony wysokimi górami przebudziła się starożytna Królowa Ciem, przypominająca z wyglądu ludzką kobietę, lecz nią nie będąca. Czego chce i jaki wpływ będzie miała na losy tej krainy? Przekonamy się zapewne niebawem.

W Yvelii odbyły się tortury nad uwięzioną wiedźmą pod ścisłą kontrolą Wybrańców Świtu. Mimo doznanych męczarni nie chciała wydusić z siebie ani jednego słówka, postanowiono więc odprawić nad nią rytuał świętości, który miał z niej wydusić prawdę i który zawsze odprawiany jest przez Radę Najwyższych, składającą się z najstarszych Elfów. Podczas przeprowadzania rytuału coś poszło nie tak i doszło do tragedii. Na zawał zmarł jeden z radnych, a wiedźma spłonęła w ogniu, który pojawił się niewiadomo skąd. Królowa mimo iż przerażona zaszłymi wydarzeniami zachowała trzeźwy umysł i podejrzewa o zdradę kogoś z członków rady.

W Krainie Krańca w Lafeyi cały miesiąc trwa wielki festiwal muzyki, zaś w ostatnim tygodniu na jego zwieńczenie odbędzie się popularny konkurs Elyowizji, na który zjadą się miłośnicy ze wszystkich krain. Wielkie emocje gwarantowane!

Czerwiec 1500

Złociste słońce na południu Eleseyi nie pozwala się zasłonić ani jedną chmurką, przez co w wielu regionach zapanowała susza ku zmartwieniu mieszkańców. W biedniejszych miejscach powoli kończą się zapasy z jedzeniem i przywódcy obawiają się klęski głodowej. Szamani w Xaresyi odprawiają specjalne rytuały, aby przywołać deszcz. Na północy zaś pogoda jest idealna do wypoczynku, a brzegi mórz przyciągają wiele ludności. Jednak niebawem ten stan może się zmienić, bowiem przy zachodnim wybrzeżu morza Symfonii doszło do kilku krwawych ataków syren rozzłoszczonych zapewne hałasem i chuligaństwem.

Wojska Velaru i Królestwa Dziewięciu Koron szykują się do ostatecznej bitwy, która odbędzie się na rzece Senei. Jak dotąd wszystkie starcia były wyrównane, lecz zwycięzca wojny może być tylko jeden. W Karmazynowym Pałacu cesarzowa zgromadziła wszystkich najlepszych medyków z kraju. Próbuje za wszelką cenę odzyskać płodność. Szuka również potencjalnego kandydata na męża. 

Na północy Nordkapp zaczęły dziać się dziwne rzeczy. Ludzie zaczęli doświadczać tajemniczych wizji, a w nich ukazywała im się zagłada królestwa znana większości ze starej przepowiedni o piekielnym sztormie i wybawicielka, która uratuje wybrańców, piękna kobieta otoczona przez srebrne ćmy. Wzbudziło to w wielu niepokój i strach. Zaczęto też szukać informacji o owej kobiecie. W Thar Gordad zauważono dziwne zachowanie króla Sorensena. Podobno widziano go raz w nocy, jak biegał oszalały po pobliskim lesie, a innym razem, jak wrócił do zamku w porwanym ubraniu i cały umorusany. Kraj obiegła też dobra nowina o zaręczynach jedynego królewskiego syna, dziedzica tronu, Torgarda van Tenebera.

W stolicy Elfów zapanowała wyjątkowo ponura atmosfera. Po tajnym dochodzeniu, dowiedziano się o planowanym ataku Wiedźm, nie odkryto jednak zdrajcy i wciąż nie wiadomo, co stało się z Sirane. Wśród mieszkańców wybuchła panika, a wszystkie drogi i miejsca zaczęli ściśle kontrolować Wybrańcy Świtu. Pod naciskiem rady miasto opuściła królowa Auriele i udała się w bezpieczne schronienie. Wszyscy obawiają się, co przyniesie najkrótsza noc w roku, święto Wiedźm...

Zauważano także dziwne zachowanie niektórych xareseyskich szamanów. Ludzie, którymi się opiekowali zaczęli się ich bać i unikać. Podobno w nocy w swoich chatach odprawiają jakieś demoniczne rytuały, śpiewają okropne pieśni, tworzą tajemnicze ołtarze i składają ofiary z krwi zwierząt. A za dnia chodzą, jak opętani, do nikogo się nie odzywając i zaniedbując swoje obowiązki. Badacze doszukują się związku tego stanu rzeczy z silnym polem energii, które pojawiło się niedawno na jednej z opuszczonych wysp.

Lipiec 1500

Wydarzenia dziejące się w Eleseyi zaczęły się komplikować. Świat stanął na progu ponownego chaosu. Nadszedł czas rozstrzygnięcia wielu spraw i otworzenia nowych. Pozostaje pytanie dla kogo finał ten będzie korzystny, a dla kogo nie? Kto przetrwa, a kto zginie i przepadnie w otchłani zapomnienia? Nic już nie jest jasne i oczywiste, dobre, ani złe...

Ostateczną bitwę, rozstrzygającą całą wojnę na południu Velaru wygrało Królestwo Dziewięciu Koron i tym samym utrwaliło swoje istnienie i zmusiło innych władców do jego zaakceptowania. Początkowo wydawało się, że wygra cesarstwo, jednak nieoczekiwanie walka przeszła z wody na ląd, a na polu pojawiła się Aleksandra wraz z armią bojowych słoni kierowanych przez plemię Tun'gua, które przesądziły o ostatecznym wyniku tego starcia i zakończyły kres wojnie. Cesarzowa Selena, gdy dowiedziała się o porażce nie rozwścieczyła się, jak zawsze, a jedynie usiadła na swoim tronie i spojrzała w dal, jej oczy zapatrzyły się w daleką pustkę i jakby starała się zrozumieć popełnione błędy. Dworzanie dostrzegli małą metamorfozę władczyni. W ostatnich dniach stała się cicha i unikała ludzi, nie miała też ochoty rządzić. Domyślają się, że to zapewne przez nierozstrzygnięty problem z brakiem dziedzica tronu, jaki ją ostatnio pogrążył.

Sprawy w Nordkapp zmieniły obrót. Wydawało się, że główne problemy królestwa zostały zakończone, jednak pojawiły się nowe, o wiele groźniejsze. Na północy ludzie zaczęli czcić tajemniczą kobietę o bladej cerze i białych, jak śnieg włosach otoczonej przez ćmy, bowiem ujawniła się paru osobom i zaspokoiła ich troski za pomocą magicznej mocy. Uznano ją też za wybawicielkę z tajemniczej wizji. Przez to pojawiło się ryzyko buntu przeciwko stolicy, ponieważ tamtejszy lud zapragnął ją na królową i oddał jej hołd. Jednak tajemnicza Pani nie ujawniła swego prawdziwego oblicza i po cichu rozpoczęła krwawy mord. Do tego wszystkiego Nordkapp pogrążyło się w żałobie, a król Sorensen stanął na progu szaleństwa, bowiem to podczas ceremonii zaślubin zginął jego jedyny syn, trafiony zatrutą strzałą przez zdrajcę w czarnym stroju. Losy Nordkapp stanęły pod wielkim zapytaniem.

Yvelia po tragicznej walce Wybrańców Świtu z Wiedźmami i Saranami została opanowana przez wrogie siły ciemności. Władzę w mieście przejął Selantis Torus były członek Rady Najwyższych, poszukiwany zdrajca. Za jego plecami stoją zaś oczywiście Yelena i Garadarian. Wprowadzili w elfickiej stolicy nowy porządek. Oszczędzili mieszkańców, którzy jednak musieli się im bezwzględnie podporządkować. Odnalazła się także królowa Sirane, lecz przybita i przywiązana do pala na Kryształowym Placu, gdzie ma po długich cierpieniach dokończyć swój żywot. Stanowi swego rodzaju symbol klęski i ma przypominać Elfom o ich hańbie i niemocy. Jednak ostateczny płomień nadziei nie zgasł. Resztki Wybrańców Świtu wraz z Auriele po kryjomu planują zemstę i odbicie Yvelii.

W Krainie Krańca i Quarze ponownie rozbrzmiały echa tajemniczej pieśni. Naukowcy spodziewają się, że niedługo poznana zostanie dalsza jej część. W Mariborze natomiast po wielu miesiącach badań odkryto w końcu lek na czarną zarazę i uratowano królewską córkę. Para królewska w dowód wdzięczności oddała jej rękę medykowi, który tego dokonał.

Większość sił Badaczy skupiła się natomiast na badaniu tajemniczego pola energii, które teraz przerodziło się w coś podobnego do portalu. Mówi się, że to starzy bogowie zaniepokojeni burzeniem porządku przez nich wywalczonym, chcą upomnieć Eleseyan i otworzyli przejście do zapomnianego świata, aby sprowadzić stamtąd rasę strażników. Badacze, jednak posiadają swoją odmienną teorię, o wiele straszniejszą, lecz na razie nie chcą ją zdradzić.

Sierpień 1500

W Eleseyi rozpoczęły się mroczne czasy. Pojawiły się nowe zagrożenia, a stare urosły w siłę. Badacze wykryli silne zakłócenia magii na wszystkich kontynentach. Stare siły powoli budzą się do życia. Do tego wszystkiego u wielu przywódców nie gasną nastroje bojowe.

Świat na chwilę znikł w przerażającym mroku, z którego wyłoniła się nowa kraina. Wszyscy są ciekawi, czy starożytne królestwo postanowi włączyć się do gry. Przy tym wyjaśniła się zagadka tajemniczego portalu. To właśnie z niego wybuchła fala mroku, rozrywając go w przestrzeni.

Cesarzowa Velaru nieoczekiwanie rozesłała do wszystkich możnych cesarstwa i władców innych krain zaproszenie na bal, który odbędzie się w Karmazynowym Pałacu pod koniec sierpnia. Wielu zastanawia cel zorganizowania tego przyjęcia i przypuszcza, że za tym wszystkim kryje się spisek na światową rangę.

W Nordkapp Królowa Ciem podejmuje coraz jawniejsze działania przeciwko władzy. Ostatnio jej poddani zajęli Icegard - jedno z największych miast północy, gdzie urządziła swoją siedzibę. Dodatkowo po kryjomu tworzy armię mrocznych istot, która zapewne będzie miała za zadanie podbić całe Nordkapp. Król Sorensen z kolei popadł w groźną chorobę w wyniku depresji po zmarłym synu i sytuacji dziejącej się w jego kraju. Nie ma siły podejmować żadnych działań, więc narazie zastąpił go w obowiązkach jego bratanek Trystan van Teneber, dowódca Zimowych Wojowników i następca tronu.

W Yvelii ponownie rozpętały się walki. Auriele wraz z pozostałymi oddziałami Wybrańców Świtu, swoimi sojusznikami z małych królestw i innymi wojownikami, chcącymi wesprzeć elfów wdarła się do miasta, gdzie dołączyli się do niej zbuntowani mieszkańcy i od razu przystąpili do ataku. Wybrała do tego idealny moment, bowiem w stolicy nie było wtedy ani Yeleny, ani Garadariana, którzy udali się tymczasowo na Pall w nieznanym celu. Najpierw swoje siły skierowali na Kryształowy Plac, aby uwolnić Sirane, a potem zamierzają rozprawić się ze zdrajcą Selantisem Torusem i odbić Księżycowy Pałac, co nie będzie łatwym zadaniem, bowiem w mieście pełno jest Saranów i Wiedźm.

Na Archipelagu Słońca i Księżyca panuje ogromna susza, przez co wojownicy rożnych plemion, pragnąc zapewnić wyżywienie swoim żonom i dzieciom, wdarli się ze sobą nawzajem w konflikty, a co silniejsi planują inwazję na nowe tereny.

Wrzesień 1500

Pogada zaczyna się powoli ochładzać i studzić gorącą atmosferę. Nie wszędzie jednak jest to możliwe. W wielu krainach wciąż  trwają różne konflikty, a niebezpieczeństwa rosną w siłę. Mieszkańcy, mimo to potrafią jeszcze znaleźć czas na rozrywkę w chwili przerwy od pracy i zbierania plonów.

W Velaru ku zaskoczeniu wszystkich nikomu nic się nie stało podczas cesarskiego balu. Selena zadziwiła gości swoim zachowaniem i uprzejmością. Na uroczystość przybyli m.in. królowie z Xaresyi i książęta z Krainy Krańca, a także wielu lordów z całego świata. Cesarzowa podczas balu ogłosiła nową politykę swojego kraju i otwarcie się granic dla innych królestw. Tej samej nocy podpisała z możnowładcami Akt Przymierza. Mieszkańcy po tym wydarzeniu zaczęli patrzeć na nią łagodniejszym okiem. Ci zagorzalsi jednak, nie wierzą w jej zmiany i uważają, że kryje się za tym coś bardzo niedobrego.

W Nordkapp król Sorensen zaczął powoli wracać do zdrowia. Nie ma jednak ochoty rządzić krajem, więc narazie przy władzy pozostaje Trystan, który już zdążył się wykazać swoją inteligencją i umiejętnościami strategicznymi. Zaszedł także bardzo daleko w sprawie morderstwa swojego kuzyna. Podejrzewa, że za tym wszystkim stoi siatka konspiracyjna z innego kraju. Ponadto szykuje oddziały wojska na wojnę z Królową Ciem.

W Yvelii armii Auriele udało się odbić Kryształowy Plac, gdzie utworzono bazę i uwolnić Sirane, która jest na skraju życia i śmierci. Yelena szybko dowiedziała się o wdarciu wrogów i szybko powróciła do miasta. Elfy zostały oblężone przez siły ciemności, co pokrzyżowało plany ich królowej i obecnie starają się chronić plac magicznymi barierami.

W Królestwie Zza Bram Mroku przywódcy frakcji dowiedzieli się o innych krainach. Zaprosili już nawet na swoje dwory Badaczy, którzy zwiedzają królestwo. Na razie nie zdradzają swoich planów, ale można się spodziewać, że ze chcą pozyskać sojuszników lub zdobyć nowe terytoria.

Październik 1500

Kolorowe liście powoli zasypują krainy z umiarkowanym klimatem, deszcz i wiatr rozpoczęły swój taniec, a złote słońce coraz niżej wędruje po niebie. Ciemność powoli zaczyna przechylać szalę zwycięstwa, a ze swoich kryjówek wyłażą Strachy.

Ostatnimi czasu w Velaru zrobiło się bardzo niebezpiecznie. Zabójcze Cienie rozszalały się i rozpoczęły krwawe żniwo. Nigdy dotąd nie miały w sobie tyle śmiałości i nie zbliżały się zbyt często do miast. Teraz jednak władze alarmują, aby przez najbliższy czas nie wychodzić z domów po nocy i nie błąkać się samotnie. Nawet cesarzowa zaniepokoiła się tymi drastycznymi wydarzeniami i rozkazała rozwiązać sprawę Dalanarom.

Wpływy Królowej Ciem w Nordkapp coraz bardziej się poszerzają. Magiczną mocą omamia i mąci w głowach biednym ludziom. Książę Trystan wezwał najlepszych magów z królestwa, aby stawili się w Pałacu Zimy. Ma nadzieję, że pomogą pokonać mu tajemniczą uzurpatorkę. Tymczasem król Sorensen wyjechał do południowej prowincji, gdzie miał spotkać się z Wędrowcami z Nizin.

W Yvelii oblężenie Kryształowego Placu wciąż trwa. Siły Auriele nie dają za wygraną. Jednak kończy im się jedzenie, a królowa Sirane potrzebuje pilnie pomocy magów uzdrawiania. Jeszcze kilka tygodni, a wszyscy zginą. Elfia przywódczyni potajemnie wysłała prośbę o pomoc do wszystkich magów i wojowników w Xaresyi, a także do władców Quaru. Ma nadzieję, że pomoc przyjdzie szybko i uda się im rozprawić z siłami ciemności.

W Antenorze rozpoczął się wielki turniej na cześć władcy, na który zjechali się szlachetni rycerze ze wszystkich królestw. Zawody potrwają prawie miesiąc, a zwycięzca otrzyma 10 tysięcy wenów.

Listopad 1500

Jesień w Eleseyi rozgościła się na dobre. W Nordkapp spadły już nawet pierwsze śniegi, jednakże na Archipelagu Słońca i Księżyca wysokie temperatury nie ustają. Świat, jak o każdej porze roku pozostaje kolorowy i różnorodny.

W Krainie Krańca na terenie Dordony rozpoczęły się niebezpieczne zamieszki. Grupy tajemniczych ludzi ubranych w czarne płaszcze z kapturami wychodzą na ulice miast i sieją zamęt. Nie wiadomo z jakich powodów i kto za tym stoi. Król Fiodor powołał specjalną grupę, mającą rozszyfrować niebezpieczną siatkę.

Król i królowa Quaru postanowili wspomóc swoich braci z nad wody i wysłali oddziały swojej armii do Yvelii. Z tego powodu musiano przygotować mnóstwo specjalnej mikstury, pozwalającej oddychać Lunarim nad wodą. Cały czas również trwają badania nad czarną zarazą, którą jak dotąd udało się zwalczyć tylko w kilku przypadkach.

W Królestwie Zza Bram Mroku król Mrocznych Elfów, Sylvan Valandril zwołał w Czarnej Wodzie spotkanie najpotężniejszych magów Władzy Niezwyciężonej. Przypuszcza się, że planuje coś niebezpiecznego. Rianerin Tival natomiast ruszył wraz z kilkoma oddziałami na podbój kolejnego kawałka terytorium, należącego do przeciwników.

Grudzień 1500

Zima powoli zaczęła opanowywać niektóre regiony Eleseyi. Jednym przyniesie ulgę, a drugim jeszcze większe cierpienie. Mimo wielu świąt, które obchodzi się w tym czasie, świat pozostaje ponury i mroczny w wyniku zaszłych wydarzeń. Kontrast białego śniegu z przenikliwą czerwienią krwi będzie nierzadkim widokiem...

W wielu miejscach na całym świecie zaobserwowano niekontrolowane wybuchy magii, które powodują znaczne zniszczenia. Ziemia zaczyna emanować białym, oślepiającym światłem, a za chwilę rozrywa się z ogromną siłą. Jak do tej pory wybuchy obejmowały niewielki obszar, ale przypuszcza się, że w każdej chwili mogą urosnąć w siłę. Naukowcy z wyspy Meros są tym zjawiskiem bardzo zaniepokojeni. Czyżby to samo zniszczyło świat 1500 lat temu, a teraz powróciło? Dodatkowo wielu magów zaobserwowało zakłócenia mocy. U niektórych stała się znacznie silniejsza, a u drugich osłabła, co znacznie podgrzało i tak niewesołą już atmosferę.

Do Yvelii dotarły oddziały Lunarich i wojska Republiki Vianeyskiej oraz królestwa Bagdardu. Sprzymierzone z elfami armie od razu przystąpiły do ataku i po wygraniu kilku mniejszych bitew na błoniach przed murami obległy miasto. Magom Wody udało się zapobiec negatywnemu wpływowi Wiedźm, a wojownicy ludzi rozprawili się z bojowymi oddziałami Saranów. Teraz sprzymierzone armie wyczekują na dogodną okazję, aby wkroczyć do miasta. Tymczasem uwięzione elfy z niecierpliwością oczekują dnia Festiwalu Zimowej Gwiazdy, bowiem maja nadzieję, że Lauriel wesprze ich swoją mocą.

W Nordkapp moc Królowej Ciem rośnie coraz bardziej w siłę, teraz jednak jej działania na chwilę ustały, co bardzo zaniepokoiło władze królestwa. Obawiają się nagłego, nieprzewidywalnego ataku, którego nie będą w stanie obronić. Dodatkowo we wschodnim regionie rozpanoszył się niebezpieczny klan wampirów, który zaczął urządzać polowania na ludzi. Zaleca się nie wychodzenie z domów po zmroku i założenie naszyjniku z czosnku.

Styczeń 1501

Blask kolorowych lamp, śpiew, wiwaty i czarodziejskie sztuczki. To wszystko towarzyszyło przywitaniu nowego roku. Radość mieszkańców nie dała się przyćmić niepokojącymi wydarzeniami, choć w niektórych miejscach w wyniku tragicznych wydarzeń smutek i gorycz zapanowały w sercach ludzi.

Badacze apelują do wszystkich magów o wsparcie. Siła niszcząca Eleseyę coraz bardziej się nasila. Jak do tej pory nikt nie potrafił wskazać ewentualnej przyczyny tego zjawiska. Jeśli się go nie powstrzyma naukowcy przewidują najgorsze.

W Yvelii rozpętała się prawdziwa bitwa na ogromną skalę. A wszystko zaczęło się podczas Festiwalu Zimowej Gwiazdy. Lauriel musiała wysłuchać błagań elfów, bowiem zamiast wybierać nowych Wybrańców Świtu zesłała moc na zniewolonych na placu. Nawet królowa Sirane została obdarzona silną mocą, która sprawiła, że wróciły jej siły i niczym prawdziwy dowódca wierny swojej armii stanęła do walki na czele swojego narodu. Wzmocnione elfy przystąpiły do walki z dwojoną siłą i pokonały część wrogich sił, otaczających plac, a potem wpuściły do miasta wojska sojuszników. Jednak Wiedźmy i Sarani tak łatwo się nie poddali i również wezwali kolejne siły. Obecnie na terenie całego miasta toczą się walki, a zwycięzcy, jak narazie nie widać.

Na dworze cesarskim w Asanthei zauważono pojawienie się nowego doradcy Seleny. Informacja ta nie wzbudziła by wiele sensacji, gdyby nie fakt, iż osobnik ten ciągle chodzi ubrany w czarne szaty z kapturem na głowie, a na jego twarzy dostrzeżono czerwone znamię. Obserwatorzy cesarzowej zastanawiają się kimże może być ów człowiek i jaki jest cel jego obecności na dworze?

Luty 1501

W cieplejszych zakątkach świata zima powoli zaczęła ustępować miejsca wiośnie. Tam gdzie śniegu spadło naprawdę dużo pojawiło się ryzyko powodziowe. Na zachodzie Eleseyi natomiast zapanowały niebezpieczne sztormy i huragany, które rozprzestrzeniają się na coraz większy obszar. Klęski pogodowe i wybuchy magi spowodowały, że świat stanął na progu ponownej zagłady.

Na wyspie Meros w sali prezentacyjnej odbyło się spotkanie magów. Ustalono na nim m.in. podjęcie próby skontaktowania się z Lordami Magii oraz podzielono się na grupy badawcze, mające znaleźć powód wybuchów. Podczas debat wyszły również na jaw zgrzyty z przeszłości i omal nie doszło do awantury i kolejnego skandalu. Otóż bowiem część czarodziei uważa, że gdyby światem magii dalej kierowała federacja nie doszłoby do ryzyka katastrofy, a także powstrzymano by Saranów bezczelnie posługujących się mrocznymi tajnikami magii. Większość jednak ma odmienne zdanie i sądzi, że gdyby dalej rządziła federacja świat już dawno by pogrążył się w chaosie.

Królowi Dordony dzięki swoim wiernym szpiegom udało się rozszyfrować kto stoi za niebezpiecznymi zamieszkami, powodującymi chaos w królestwie. Okazało się iż to sprawka władz Ranthary, leżącej w Xaresyi, a mianowicie Księcia Bez Twarzy. Fiodorowi nie udało się jednak poznać powodów jego działań i obawia się, że w obecnej sytuacji nic nie może mu zrobić, bowiem wie iż książę to człowiek nie uchwytny i bardzo niebezpieczny. Kazał natomiast aresztować wszystkich, stojących na czele zamieszek i wzywających do buntu.

Bitwa o Yvelie w końcu się zakończyła. Elfy, Lunari i Ludzie z małych królestw dzielnie ramię w ramię stawili czoła wrogom. Siły ciemności długo nie dawały za wygraną, jednak nie były gotowe poświęcić wszystkiego w przeciwieństwie do Elfów. Sarani, widząc potęgę i zapał zjednoczonej armii wycofali się w miarę szybko, nie chcąc stracić zbyt wielu ludzi. Wiedźmy natomiast nie chciały tak łatwo się poddać. Yelena wraz z najpotężniejszymi czarownicami wielokrotnie wzywała demoniczne siły i odprawiała rytuały, jednak i to nie pomogło i w końcu zdziesiątkowane musiały uciec na Łysą Górę. Niestety zjednoczone wojska również poniosły wiele ofiar śmiertelnych, a połowa Yvelii została zdruzgotana. Poległa również królowa Sirane, która oddała żywot podczas walki z Yeleną, aby zablokować jej siły. W dużym stopniu to dzięki jej poświęceniu Elfom udało się odzyskać swoje miasto.

Marzec 1501

Wraz z nadejściem wiosny siły niszczące świat na moment ustały. Być może lud Eleseyi wymodlił się do Dziesięciu o łaskę i pomoc, lub Lordowie Magii powrócili. Tego jednak, jak narazie nie można potwierdzić, ani się zbytnio cieszyć, ponieważ niektórzy mędrcy przeczuwają, że zagłada powróci.

W Yvelii odbył się uroczysty pogrzeb królowej Sirane. Pochowano ją w Ogrodzie Pamięci znajdującym się w Księżycowym Pałacu, który na szczęście nie uległ dużym zniszczeniom podczas bitwy. W mieście rozpoczęto także naprawę zrujnowanych zabudowań. Mieszkańcy maja nadzieję, że Yvelia pod koniec roku wróci do swojej dawnej świetności. Miasto pilnuje również cały czas masa strażników, bowiem obawia się, iż siły ciemności mogą powrócić. Zdziesiątkowane oddziały armii Ludzi i Lunarich nie opuszczają narazie Elfów, pomagając im przy czym się tylko da. Auriele pogrążona w żałobie nie jest w stanie obecnie rządzić, więc jej rolę przejęła Rada, a raczej to co z niej zostało.

W Nordkapp sprawy nie mają się zbyt dobrze. Król Sorensen popadł w obłęd i na jaw wyszło, że jest Zmiennokształtnym spod znaku wilka. Wielu to odkrycie zszokowało, a po ostatnich krwawych napadach zmutowanych istot dodatkowo wznieciło niepokojące nastroje. Od czasu Czerwonej Nocy w 1457 kiedy to zbuntowani Zmiennokształtni wymordowali wiele rodzin, ludzie nie byli zbyt tolerancyjni wobec innych ras, zamieszkujących to królestwo do tego stopnia, że zaczęli ich prześladować i tamci musieli zacząć się ukrywać. Niektórzy ludzie już wyszli na ulice stolicy i zaczęli nawoływać do obalenia władzy. Domyślają się, że skoro Sorensen jest zmiennokształtnym, to Trystan również może nim być.

W Tii, stolicy Ylaei przyszło na świat białe dziecko! Zszokowało to wielu, bowiem nigdy do tej pory w mieście dzieci nocy nie pojawił się biały osobnik. Wyglądem również znacznie się rożni od pozostałych przedstawicieli tej rasy. Dziecko od razu zostało obdarzone wielką czcią przez przywódców, a to z powodu pewnej popularnej wśród nich przepowiedni, mówiącej o Ylaei, który dzieckiem nocy nie będzie, ale wielką moc posiądzie i naród ich na piedestały wyniesie. Badacze przebywający w Królestwie Zza Bram Mroku, którzy się o tym dowiedzieli od razu skojarzyli narodziny nietypowego dziecka z tajemniczą pieśnią usłyszaną w Krainie Krańca. Kto wie? Być może przepowiednia zaczęła się wypełniać...

Kwiecień 1501

Zapach kwiatów i śpiew ptaków wypełniły Eleseyę. Piękno tego miesiąca przyćmiło chwilowo cień zagłady. Mieszkańcy wiosek zajęli się pracami polowymi, a w miastach roi się od straganów i stoisk rzemieślniczych.

Jedna z grup badawczych powstałych na spotkaniu magów, doszła do bardzo ciekawego odkrycia. Otóż ustalono iż niebezpieczne wybuchy mogą być spowodowane zakłóceniem czasu i przestrzeni. Wymiary zaczęły nakładać się na siebie i rozrywać, powodując niszczenie lądu. Przypuszcza się, że to samo spowodowało pojawienie się Królestwa Zza Bram Mroku. Teraz wszyscy starają się wyjaśnić owe zjawisko i co je powoduje.

W Yvelii odbyła się egzekucja zdrajcy narodu Selantisa Torusa pojmanego podczas starć. Wyrok śmierci wydała sama królowa, która odzyskawszy siły psychiczne zaczęła nowe rządy. Powołała nowych członków Rady Najwyższych, ograniczyła jej władzę, a poszerzyła swoje prawa. Uhonorowała także wszystkich walczących o jej miasto i naród, oddała cześć zmarłym i wysłała podziękowania do władców Lunarich i Ludzi. Wszystkich Wybrańców Świtu powołała do strzeżenia miasta i zarządziła szkolenie na wojowników Elfów nie posiadających daru.

W Velaru w Białej Wieży zwołano potajemne posiedzenie Kręgu Dalanarów. Theron Flavir zaniepokojony jest coraz częstszymi atakami cieni. Zastanawia go także tajemniczy osobnik na dworze cesarzowej. Domyśla się iż może posiadać niebezpieczny dar magiczny i obawia się, co też chce uczynić.

W Rantharze rozpoczął się wielki Festiwal Masek. Iluzjoniści, kuglarze i muzycy zjechali się na niego z całego świata. Wszystkim, którzy się na nim zjawią zaleca się jednak wielką ostrożność, bowiem nie raz i nie dwa dochodziło tutaj do rożnych zamachów.

Maj 1501

Wraz z nadejściem gwałtownego ocieplenia nasiliły się groźne eksplozje. Dodatkowo na wschodzie przeszły ogromne burze i sztormy, a na północy zaobserwowano zmienianie się klimatu. Kto wie, co przyniosą kolejne dni dla Eleseyi?

Badania nad zakrzywieniem wymiarów wciąż trwają. Na razie wywnioskowano, że zjawisko to musi być wynikiem czegoś, co stało się ponad półtora tysiąca lat temu przed zagładą i samej zagłady. Ze starych, tajemnych ksiąg wiadomo, że w pradawnych czasach magia była o wiele potężniejsza. Przypuszcza się, iż ktoś użył niebezpiecznej mocy w niewłaściwy sposób, co doprowadziło do nakładania się światów. Teoria ta jednak nie została jeszcze potwierdzona i wciąż jest analizowana.

W Rantharze podczas Festiwalu Masek doszło do najgorszego. W momencie, gdy odbywał się występ najpopularniejszej trupy iluzjonistycznej na plac wybiegła spora grupa zamaskowanych osób ze sztyletami w dłoniach, która zaczęła mordować ludzi. Zanim uciekła przed strażnikami szacuje się, że zdążyła zabić około setki mieszkańców. Podobno w czasie zamachu zauważono pojawienie się dostojnego osobnika i spekuluje się, że mógł nim być Książę Bez Twarzy. Jednak jego obecność nie może być w żaden sposób potwierdzona.

Na wyspie Pall w Koloseum Wygnańców Garadarian Normedil wraz z grupą najsilniejszych Saranów przeprowadził tajemniczy rytuał, który podobno trwał cały dzień. Użyto przy nim jeńców, których schwytano podczas bitwy o Yvelie. Sarani, łącząc się z mrocznymi mocami oddali im dusze ofiar. Nie wiadomo jednak jaki był cel tego rytuału. Przypuszcza się, że za oddanie dusz dostali coś w zamian. Tylko pytanie co?

Po zeszłorocznej wygranej obywatela Królestwa Dziewięciu Koron w konkursie Elyowizji, jego tegoroczna edycja odbędzie w Lyanes pod koniec maja! Wezmą w nim udział osoby prawie z całego świata. Prawie, bowiem cesarzowa Selena zakazała udziału w konkursie mieszkańcom Velaru z powodu jego lokalizacji. Zwycięzca Elyowizji otrzyma hojną nagrodę pieniężną, a także wieczną sławę wśród artystów.

Czerwiec 1501

Na południu Eleseyi gorące promienie słońca stwarzają zagrożenie suszy, na północy zaś częste deszcze i burze niszczą uprawy i nie pozwalają cieszyć się przyjemną porą roku. Niebezpieczne eksplozje tymczasowo ustały. Badacze i Federacja Arcymagów połączyły siły, aby rozwiązać ich zagadkę. 

W Xaresyi groźna atmosfera przeplata się z hucznymi zabawami, tańcami i śpiewami. Na Łysej Górze Wiedźmy szykują się do nocy świętojańskiej. Szamani odprawiają rytuały mające sprowadzić deszcz, a zwykli ludzie bawią się przy ogniskach i dbają o swoje uprawy.

W Nordkapp niebezpieczne zamieszki zostały tymczasowo opanowane. Król Sorensnen jest bardzo osłabiony i nie ma już siły sprawować rządów. Plotki głoszą, że rządy po nim może niebawem przejąć jego bratanek, Trystan.

W Quarze trwa zacięta wojna z Syrenami. Wielu Lunarich pragnie pokoju, jednak król nie zamierza pójść na ugody i wraz z przywódcą Magów Wody szykuje tajemniczą broń.

Do Królestwa zza Bram Mroku przybyła grupa Badaczy, mająca zbadać faunę i florę, a także dowiedzieć się o historii i genealogii tamtejszych ras.

Lipiec 1501

Lato w Eleseyi zagościło na dobre. Ulewne deszcze na północy ustały i już od kilku dni panują upały. W Nordkapp granica śniegu przesuwa się coraz dalej na północ w związku z czym pojawiło się ryzyko powodziowe. Na Wyspie Mgieł odnaleziono bardzo podniszczoną starożytną księgę, lecz Badacze mają nadzieję ją rozszyfrować. Pojawiły się już przypuszczenia, że może zawierać informacje o magii kreacji. 

W Velaru w mieście Esath na dalekim południu zapanowała groźna epidemia choroby nazwanej czerwoną gorączką. Miasto słynie z hodowli słoni wojskowych, które należą do armii cesarskiej. Jego władze bardziej niż o ludzi obawiają się właśnie o nie i robią wszystko, aby nie zachorowały. Na razie podjęto krok wyprowadzenia ich z miasta na pobliskie sawanny. 

W Xaresyi niepokojąco wzrosły ataki Strachów na okolicznych mieszkańców. Zaatakowany został m.in. książę Bagdardu, który podróżował przez Szepczący Las. Z jego ciała zostało tylko parę kości i głowa. Ludzie, którzy widzieli Strachy mówią, że były ogromne i miały wielkie ostre kły. Niektóre przypominały wilki, a inne bestie, których kształtu nie da się opisać.

W stolicy Heladoru podczas ostatniej pełni księżyca odbył się festiwal ku czci bogini Luny. Zjechały się na niego ludzie z całej Krainy Krańca. Całą noc tańcowano, ucztowano i śpiewano pieśni.

Na wyspie Seo należącej do Archipelagu Słońca i Księżyca zmarł przywódca Sythan. W celu wyłonienia nowego przywódcy zorganizowano turniej magiczny, polegający na pojedynkach, w którym mógł wsiąść udział każdy chętny. W czasie jego trwania na wyspie rozpętała się prawdziwa wojna żywiołów!

Sierpień 1501

Żniwa w Eleseyi dobiegają końca. W krainach odbywają się różne festiwale, mające uczcić zebrane plony. Tymczasem na wyspie Meros profesor Gunber oficjalnie ogłosił nakładanie się światów, które powoduje wybuchy magii. Stwierdził je na podstawie licznych dowodów, które udało mu się zbadać w ostatnim czasie. Na razie nie wiadomo jakie kroki zostaną podjęte w tej sprawie. 

W Nordkapp zmiennokształtni spod znaku różnych ptaków zorganizowali pierwsze oficjalne zawody lotnicze. Swoją obecnością zaszczycił je sam król Sorensen, którego stan zdrowia w ostatnim czasie się polepszył. 

W Marinorze, stolicy Quaru odbyło się spotkanie pokojowe przedstawicieli Syren i Lunarich. Niestety zakończyło się skandalem, bowiem jedna z księżniczek Królestwa Syren została otruta. Uniemożliwiło to zawarcie pokoju, a co więcej zaostrzyło konflikt. Wściekłe Syreny o otrucie oskarżyły Lunarich, jednak oni temu stanowczo zaprzeczyli i rozpoczęli dochodzenie w tej sprawie.

W Królestwie zza Bram Mroku w Czarnej Wodzie odbyło się święto Krwawego Księżyca, podczas którego księżyc przybiera barwę ciemnej czerwieni, a magia staje się wielokrotnie silniejsza. Przywódca Władzy Niezwyciężonej z tej okazji zaprosił wszystkich sojuszników do swojego pałacu, gdzie odbyła się wielka uczta. 

Jesień 1501

Kolorowe liście opadają z drzew i pokrywają połacie ziemi. Wzburzone fale biją o brzegi lądów, krusząc skały, a wichury i ulewne deszcze zatrzymują mieszkańców w domach. Szalejąca magia i zalegający coraz bardziej mrok tworzą wyjątkową atmosferą, lecz także wzmacniają przeróżne istoty, przez co świat o tej porze roku robi się jeszcze bardziej niebezpieczny. 

W Velaru odbyła się egzekucja jednego z Dalanarów, posądzonego przez cesarzową o paktowanie z elfimi magami. Decyzja władczyni rozwścieczyła pozostałych członków Kręgu, którzy postanowili w końcu zadziałać i odseparować się od polityki cesarstwa. W pierwszej kolejności planują ukryć i dokładnie zabezpieczyć swoją siedzibę.

W Nordkapp na dworze w Thar Gordad pojawili się przedstawiciele Bractwa Czarnego Kruka, o którym nikt od dawien dawna nie słyszał. Nie wiadomo, o czym rozmawiali z królem, ale pojawiła się plotka, że ma to związek z przebudzaniem się starożytnej magii na dalekiej północy.

W Xaresyi Strachy wyłażą coraz częściej z lasów i napadają na wioski. Szamani odprawiają różne rytuały, aby je odpędzić, a ludzie barykadują swoje domy. Nie zawsze jednak to wystarcza, bowiem niektóre Strachy posiadają wyjątkowe moce. Przerażające bajki opowiadane przez staruszki zaczęły stawać się rzeczywistością...

Podczas ostatniej pełni księżyca w Krainie Krańca Pieśniarze zebrali się w Raju Luny, aby prosić o błogosławieństwo swojej bogini. Ceremonię przerwał niestety niespodziewany atak ludzi władających czarną magią. Pieśniarze zdołali się obronić, jednak do tej pory nie wiadomo kto stał za atakiem i dlaczego to zrobił.

W Quarze przedstawiciele rasy Ilumich postanowili zawalczyć o swoje prawa, aby nie być już tylko przytulnymi towarzyszami. Zażądali miejsca w Królewskiej Radzie i takich samych praw, co Lunari. Obecnie trwają rozmowy dyplomatyczne i mimo niechęci niektórych Lunarich wygląda na to, że Ilumim uda się przeforsować swoje postulaty. 

Na wielu wyspach Archipelagu Słońca i Księżyca rozpętały się niebezpieczne burze piaskowe, które niszczą osady. Sythanie, potrafiący władać piaskiem stanowią niewielką część tej rasy i nie są w stanie opanować żywiołu. Niektórzy mieszkańcy osad w obawie przed burzą opuszczają swoje domy i udają się na inne wyspy.

W Królestwie zza Bram Mroku Arcyksiążę ludu Morghalis w swoim pałacu zwołał wiec Krwawych Książąt. Wiec ten zwołuje się bardzo rzadko, dlatego wzbudziło to niepokój i poruszenie w wielu zakątkach krainy. Chodzą pogłoski, że Arcyksiążę postanowił przywołać starożytnego demona Il'vadana, aby posiąść jego moc.