Run Free

Irma
właśc. Aederynn Irmina Gwalladrion, Opiekunka, Krocząca Wśród Duchów
23 lata | Drzewna Elfka z Lisiego Gaju w Xaresyi | Druidka | Tkaczka Magii

O Drzewnych Elfach

Natknąwszy się po raz pierwszy na jednego z przedstawicieli tego wyjątkowego pod każdym względem gatunku można by pomyśleć, że oto stoi przed wami demon jakiś, duch czy zjawa, wróżka, driada, leśne licho, czy o czym jeszcze opowiadała wam babka, układając was wieczorami do snu. Ich niemalże eteryczne sylwetki, twarze ozdobione enigmatycznymi wzorami i całkowicie czarne oczy, jednocześnie obłędnie puste i hipnotycznie głębokie przywodzą na myśl istoty z najstarszych podań, mitów czy klechd domowych, a ich niezrozumiały język brzmi w naszych uszach jak seria magicznych zaklęć nie z tego świata.

W rzeczywistości jednak są istotami zupełnie z krwi i kości.

Coeden Tylwyth, jak zwykły o sobie mówić (co z ich śpiewnego języka można przetłumaczyć na eleseyski dosłownie jako Drzewne Elfy) nie stanowią tak właściwie nawet osobnej rasy. Są raczej czymś w rodzaju kolektywu elfickich plemion druidycznych, które przed wiekami odłączyły się od swoich cywilizowanych pobratymców, by rozpierzchnąć się po najgęstszych, najgłębszych, najmroczniejszych lasach całej Eleseyi, gdzie z daleka od wścibskich spojrzeń mogą praktykować swoje druidyczne zwyczaje w głębokim kontakcie z naturą. Ich nieprzeniknione czarne oczy są wynikiem regularnego spożycia soków wydobywanych z ich uświęconych drzew; właściwości tychże soków nigdy nie miałem możliwości zbadać, bo choć Drzewne Elfy są raczej gościnne dla szanujących naturę ludzi, to nigdy nie częstują przybyszów z zewnątrz swoimi magicznymi specyfikami. Wzory wymalowane na ich urodziwych twarzach są jedynie elementem ich plemiennej mody; jeżeli pełnią jakąkolwiek inną funkcję, to nigdy nie udało mi się jej odkryć.

Drzewne Elfy posługują się bardzo skomplikowanym systemem nadawania imion, mającym silnie religijne konotacje. Pełne imię każdego członka składa się z kilku członów, z których każdy ma swoją nazwę i pełni nieco inną funkcję. Pierwszym członem plemiennego imienia jest calonenw, co dosłownie oznacza imię duchowe; jest to coś w rodzaju “prawdziwego imienia” - Drzewne Elfy wierzą, że jest to imię, po którym daną osobę rozpoznać mogą istoty zamieszkujące świat duchowy; tym imieniem członkowie leśnych plemion posługują się właściwie wyłącznie w trakcie religijnych obrządków. Drugim członem plemiennego imienia jest llwythenw, co jest czymś w rodzaju imienia użytkowego - tym mianem zwracają się do siebie nawzajem członkowie plemienia, tym też imieniem przedstawiają się obcym. Trzeci człon to nazwisko rodowe, cyffenw, które przekazuje się z pokolenia na pokolenie swoim dzieciom; z moich obserwacji wynika, że zwyczajowo dziewczynki dziedziczą cyffenw po matce, a chłopcy po ojcu, choć nie zawsze jest to regułą. Czwartym członem jest dyletswydd. Jest to miano, którego nie otrzymuje się bezpośrednio po narodzinach, ale jest nadawane przez starszyznę plemienia dopiero gdzieś pomiędzy szesnastym a dwudziestym rokiem życia i stanowi określenie funkcji, jaką nosząca je osoba pełni w swojej wspólnocie, jak i w świecie duchowym. Za przykład może posłużyć imię mojej wieloletniej przyjaciółki, którą chciałbym chociaż w ten sposób uwiecznić na kartach tej księgi: Ceinnwynn Ramona Cystennin, Łowczyni, Niosąca Radość.

Nieskończone obfitości. Podróże wzdłuż i wszerz, Tom II, Irmon Colliant, Wydawnictwo Uniwersyteckie, wydanie drugie poprawione, fragmenty

O Irmie

Jest bardzo drobną, niewysoką dziewczyną o delikatnych, szczupłych dłoniach i spokojnej, łagodnej twarzy. Jak wszystkie Drzewne Elfy nosi wygodne ubrania z naturalnych tkanin, głównie lnu, w kolorach ziemi. Jest cicha i rozważna, spostrzegawcza, ostrożna, zwinna jak kotka i absolutnie nieuchwytna, jeśli tego zechce. Potrafi, jak każdy wyszkolony druid, przyjąć postać swojego zwierzęcego przewodnika, którym jest dla niej ryś.

Oprócz swoich druidycznych zdolności Irma wykazuje również nadzwyczaj silną więź ze światem duchów, która szczególnie uwydatnia się w miejscach szczególnie uświęconych lub zbrukanych - w sanktuariach i ośrodkach kultu, na dawnych polach bitew, w miejscach kataklizmów lub okrutnych zbrodni. Dzięki tym wyjątkowym umiejętnościom jest w stanie zaglądać daleko w przeszłość miejsc, w których przebywa, potrafi dostrzec wątłe i niezauważalne dla innych sploty magii, oraz porozumiewać się z otaczającym ją światem na poziomie znacznie głębszym, niż większość ludzi, jednocześnie jednak jest szczególnie podatna na ataki mrocznych sił i demonów, więc musi się ciągle mieć na baczności.

Miriya nauczyła ją władania magią żywiołów - najlepiej radzi sobie z powietrzem i ziemią - oraz magią uzdrowicielską, a także języków - Irma mówi płynnie nie tylko w swoim ojczystym języku iaith, ale także po eleseysku, xareseysku i elficku.

O jej rodzinie

Przyszła na świat jako drugie dziecko Athrianhrod Taliyi Gwalladrion, Łowczyni, Tańczącej w Deszczu i Trahaearna Culhwcha Cadwaladera, Znachora, Patrzącego w Gwiazdy, niespełna cztery lata po narodzinach ich pierworodnego Glyndwra Neiphionna Cadwaladera. Gdy tylko w wieku zaledwie dwóch lat zaczęła przejawiać pierwsze oznaki talentu magicznego, Taliya i Culhwch powierzyli nauczanie małej Irminy matce Taliyi, Cerridwyn Miriyi Gwalladrion, Opiekunce, Przewodzącej Cieniom. sami skupiając się na Neiphionnie, do czasu, gdy ten w dniu swoich osiemnastych urodzin otrzymał dyletswydd Strażnika, Gnającego Ku Wierzbom.

Jej własne dyletswydd zostało jej nadane niedługo po szesnastych urodzinach przez samą Miriyę. Od tej pory Irma pełni w swoim plemieniu pełnoprawną funkcję Opiekunki.

Od autorki

No cześć.
Ta karta jest... no, po prostu jest. Jakoś tak wyszło, że bardziej, niż o Irmie, jest o jej plemieniu, miało być na odwrót, ale jakoś nie potrafiłam ożywić tej postaci, nie nakreśliwszy wpierw jej tła, a jak już się wkręciłam w world-building, to wyczerpałam na niego całe pokłady mojej kreatywności na dzisiaj (bo wiecie, w pisaniu najfajniejsze jest robienie researchu zanim się nie zacznie pisać, true story), a i tak jeszcze nie skończyłam. W przyszłości na pewno rozbuduję opis plemienia o kilka dodatkowych informacji, których nie miałam już siły dodać, no i oczywiście sklecę jakiś ładniejszy, pełniejszy obraz samej Irmy, bo to, co tu jest, póki co nie całkiem oddaje to, co miałam w głowie, kiedy ją tworzyłam. Mam nadzieję, że na razie wystarczy i że nie przesadziłam w żadną stronę.
No. To zapraszam.
Obraz stąd.