Nathaniel → 26 lat → Włóczykij → Syn wiedźmy

      Szedł z rękoma w kieszeniach, z plecakiem przerzuconym przez jedno ramię. Szedł, uśmiechając się do zwierzątek, puszczając oczko każdej mijanej dziewczynie. Gdy zapadała noc już nie szedł. Siadał, rozpalał ognisko, modlił się, dziękując bogom za strawę, jadł i szedł spać. O świcie wstawał i znów szedł.

      To nie tak, że jedynym celem w jego życiu było chodzenie. Chociaż ukochał tę czynność bardzo. Szukał miejsca dla siebie, w którym mógł osiąść na okres dłuższy niż kilka dni.

     Chociaż uśmiechnięty i wiecznie pogodny, z duszą na ramieniu, Nathaniel ma spore problemy z zaufaniem. Lubi ludzi, lubi ich towarzystwo, jednak o swoim życiu nie opowiada. Nie zdradza również, kim jest i czym się zajmuje.

      Usiadł na powalonym drzewie. Zdjął plecak i sięgnął po sakiewkę z wodą. Upił kilka sporych łyków po czym spojrzał przed siebie. Przed nim rozciągały się góry Drahi. Oznaka tego, że zbliża się już do Yvelii. Jednego z najpiękniejszych miast Xaresyi. Poruszył dłonią, szepcząc coś w dziwnym języku. Tuż obok niego na pniu wyrosła mała roślinka.