Krzyk Pustki

Tayel Sil'lil Wielokrotnie umierałem, wielokrotnie byłem wskrzeszany. Bezlitośnie strącany w odmęty nieprzeniknionej ciemności, gwałtownie wyrywany z objęć słodkiego niebytu. W strachu, bólu i narastającej rozpaczy. Błagałem, zaklinałem, ale byłem jedynie bezsilnym obserwatorem. Stapiano mój umysł i ciało jak grudkę wosku, żeby ulepić z niego nową, posłuszną lalkę. Walczyłem, odpierałem dziwny głos, który rozbrzmiewał w pustce, obiecując nie tylko wolność, ale i potęgę, jakiej nie potrafię sobie wyobrazić. Sprzeciwiałem się, jednak jak długo można odmawiać ratunku, kiedy myśli plączą się niezdarnie, a ciało zamienia w teatr agonii? Poddałem się, a mój krzyk zlał się z pustką i wymykając się oprawcom, sam się nim stałem oraz straciłem o wiele więcej, niż zyskałem - część samego siebie.

Hej! Zapraszam do wątków, mam kilka pomysłów, jakby co;) Kartę sponsoruje Kronikowy Kącik Kodowania.